Е.Құдайбергенов орындайтын әнде айтылғандай „Мен қазақпын, мың өліп, мың тірілген”. Иә, қазақ екенімізге қарсылық жоқ. Алайда атымыз ғана қазақ, іс-әрекеттеріміздің біршамасы ұлтымыздың беделін түсіріп жүргені белгілі. Бұл өлеңде қазақ халқының XX ғасырдағы бейне-келбеті сипатталады.......

Жоқ нәрседен пайда болмас,
Бар нәрсе ғайып болмас.
Тамыры терең алты алаш,
Келеді әлі адамзатпен қарбалас...

Бір мың да төрт жүз алпыс бес,
Керей-Жәнібек билік....

Білімнің қайнар бұлағы,
Өнердің жарқын шырағы.
Тұрағы өзің, мектебім,
Шәкірттің асыл қырағы.

Мектебім - мәңгі бапкерім,
Қарызбыз саған бәріміз.
Өзіңе деген парызды,
Ақтаймыз талай әлі біз.

Жасыру қиын,жанымды,тіпті жасымды,
Білмеймін қалқам,өзіңе қалай бас ұрдым?
Жүректі қойшы,жаралы болған бұрыннан,
Қалайша қалқа,жаула....

Сүю де болар,сүймес те болар?,
Несіне одан жасқанам.
Жүрекпен жүрек,үйлескен болар,
Кеудемнен еріп тас ....

Әу басында саған ғашық еткен мені,
өз жүрегім,
өз кеудем.
Бақсы тағдыр кектенгенде,
қоспайтынын сезгем мен.
 
Әу басында мені саған....

Мен ол қызды ойлап ,түнімен,
Жыр ішіп те,у ішіп те көрген ем.
Тұңғиығы тым.....

О,Гүлнәзім,
жырға тарттым ырдыумен,
Бір күлгенің мені одан емдетсін.
Ақ қайыңға бізді айтып жүрдім мен,
Сен қайдасың.....

Сені сүйем ,
Иә сүйем,
Сен осындай жайтқа сен.
Сені көрсе айда өзін сұлумын деп айтпас ед,
Сені көрсе күннің......