Ана деген өмірдегі асыл жан,

Ана «бақыт» дегендерге қосылам.

Айта берсем анашыма сөз жетпес,

Анам менің,өмірдегі асыл жан.

Үнемі ақыл беретін,

Мен үшін әкем бәйтерек.

Әкенің алып тәрбиесін,

Азамат болып өсемін.

Ана өмірдің шуағы,

Ана өмірдің шырағы.

Бәрінен де қымбат қой

Аннамның аппақ құшағы.

Ғалымның өзі кетсе – сөзі қалар,
Сөзінен кейінгі ұрпақ сезім алар.
Асылдың жоғалмайтын болмысындай
Ақынның ізделетін кезі болар.

Абай десе өлеңнен маржан табасың,
Абай деп таны қазақтың байтақ даласын.
Әрбір жыры рухани азық секілді,
Абайдан биік тұлғаны қайдан табарсың?.....

Емізіп, ақ сүт берген балаға

Анадан артық жақының бар ма жаһанда

Ақ сүтін татып көрмеген сірә сезбейді

Уыздың дәмін алмаған қалар арманда

Арманда қалма, анаңды сыйла қарағым.....

Шіркін арман, қынабыңнан

Келесің мені суырып.

Жауабы қиын сұрағыңның

Қаламын кейде жығылып.

Күн көріс, күйбең тірлік сылтауратып.

Таңың атып жатады күнің батып.

Жарау жырым, кемеде қаңтарулы

Шылбырын үзе алмайды, ала қашып.....