Үй үстінде төрт шыбық,
Төртеуі де тең шыбық.
Түндіктің төрт бауы

Ана ауылдың қойларының бәрі ала аяқ
Уық бау

Үй айнала қан төктім.
Басқұр

Бірге өткізіп майданның ауырлығын,
Жүрдің үсте көл-нөсер жауынды күн.
Әрі жастық, әрі сен болдың төсек,
Қарасуық, ызғарлы дауылды түн.
Көктен түскен қарамай бомбаларға,
Бірге екеуміз күмп еттік омбы қарға.
Жылынарлық, жанымды ұғынарлық,
Сенен артық серігім......

Көп ай бойы дағдыланған,
Қан жорыққа тұлпарым.
Кесе келген қарғып жалдан,
Шықты үстіне қырқаның.
Қара жолға қан төгіліп,
Күреңденіп қалды із.
Жалт бұрылып, жау шегініп,
Жатты ашық.......

Жердің жүзі дірілдеп
Жел дауылды сапырса.
Төсін бұлттың тілімдеп,
Қөк жалындар....

Көшелері көп емес,
Көлемі онша кең емес.
Бірақ та сол Қостанай
Еш қалаңнан кем емес.
Көк ну орап көлемін,
Болмаса да безенген.
Үлкен өмір бөлегін,
Бұл қаладан......

Майданда сонау жыл
Бізбенен бір жүрді.
Ер жүрек солдат бір
Мінезі күлдіргі.
Сөйлеп шын қызғанда
Сөзді тым тапқыш-ақ,
Қол боста қыздарға
Жазатын хат....

Жұлдыздарға тіреп қойып асқарын,
Бұлақтармен жазып өмір дастанын,
Бүкіл қазақ кеудесіндей Алатау —
Күншығыстың көтеріп тұр аспанын.
Күркіреген күні оның.....

Еске алу

Жарақат ауыр, жан тәтті,
«Жалтарам,— деді,— жастық шақ».
Айнала орап жан-жақты,
Айқара ашты......

Зейнеті болып еңбектің,
Алтын Жұлдыз жаралды.
Сәулеті болып жер, көктің,
Жарқыратты жаһанды.
Алтын нұры.....

Сарша тамыз ішінде,
Ыстық еді күн неткен.
Жасыл барқыт пішінде,
Жайқалып тұр ну біткен.
Тосын үстін түр жауып,
Құба талды құлақұм.
Көрдім сонда....