Дулат пен Абай творчествосының танымдық, қоғамдық, көркемдік мәнін толық ұғыну үшін әдебиетте орнықтырған бейнелеу әдіс-тәсілдері, дәстүрлері, үлгі-өнегесі қалай жалғастық тапқанын арнайы қарастыруымыз қажет. Көркемдік дәстүр жалғастығы жайында Н.Келімбетов былай дейді: "Тарихи жалғастық - қоғам дамуының объективті заңдылығы екені мәлім. Мұндай жалғастықтың өзі қоғамда қалыптасқан белгілі бір дәстүрге негізделеді. .....

Жүрекке жыр, кеудеме толтырып ән,
О, поэзия өзің деп толқыды жан.
Ғашық едім мен саған жан-тәніммен,
Азабыңды қаншама тарта білгем.
Қармағымды үмітпен тереңге атып,
Табамын ба деп жүрмін сенен бақыт.
Жазған болса ақын....

Маған қуат беретұғын өзіңсің,
Өзіңсің, шежіремнің көзісің.
Менің мынау сан сырлы ғұмырымның,
Дағдарысы, кемеңгері, төрісің.

Әр қадамың, әр демің - маған мұра,
Мерекемсің, қас жауым....

Мен бүгін құттықтаймын шын жүректен,
Үн қосып мерекеге зор үмітпен.
Мың алғыс ұстаздарым дархан жүрек,
Ағарту майданында еңбек еткен.

Атыңа жыр арнаймын жеке дара,
Орныңды өмірдегі.....

Ана тілім, дана тілім ол менің,
Сол арқылы суреттеймін шежіренің өрнегін.
Дағдарысқа ұшыраса ол егер
Онда менің сол мезетте демім тоқтап , өлгенім!

Ғасырлардың қойнауынан сыр тартқан,
Ана тілім – таусылмайтын жыр, дастан.
Ана тілім – салт-дәстүрім....

Өзіңді іздеп ағады жұлдыз жерге
Көктемнен де сұрадым, қыс, күзден де
Жазды күн жусан иісін жұтып тұрып,
Мені есіңе алдың ба гүлді үзгенде.

Ақша бұлттар толқытып көңілімді,
Кеудемдегі оятса.....

Тоқтат,
Дүние,
Дабырды!
Не керек,
Көңіл
Ескі оймен
Тыңдайық жаңа дабылды
Жолдас
Маяковскийден.
Поэзия маршалын
Көрдің бе,
Қызыл......

Қазақтардың поэтикалық өнері
XIX ғасырдың бірінші жартысындағы эпикалық шығармалар негізінен халықтың қаһарман батырлары Абылай мен Кенесарының ерлік істерін суреттейді. Қыз ұзату, келін түсіру тойлары, рулар мен тайпа басыларының жиындары әдетте ән салу, күй тарту сияқты салтанатты жағдайда басталатын. Қазақтардың жазға қарай жайлауға, кысқа.......