Сен кеттің, апа, кешікпей
Сездім мен өмір салмағын.
Бауырым жылап бесікте
Жатты,
мен жұбата алмадым.......

Қалайша іздемейін, жоқтамайын?
Қарасам,
Мұңаяды бақта қайың.
Аппақ қарын төсейді жүрегіме
Ақпан айы —
Өзіңнің кеткен айың.
Сен барда асқақ еді әл-қуатым,
Көңілімнің көгінде Ай туатын.
Мен сияқты іздеумен өтер енді......

Жылдан жылғы жаз-дағы жайдарырақ,
Жарқырайды шақырып айна бұлақ.
Бар дүние елжіреп тұрғанменен,
Мейріміңдей өзіңнің қайда бірақ.......

Біздің үйден жұрт жаңалық табатын,
Әкем елге хабар беріп жаңа тым,
Әңгіме айтып отыратын, түзетіп
Москваның уақытымен сағатын.
"Соңғы хабар" болып, даусын ашты ма,
Радио тыңдамасаң — бас кінә.......

Аяулы шағым — жастығым!
Жартасқа шыққан ақ гүлім.
Байлауға келмес тасқыным,
Басылмай жүрген аптығым.......

Мынау достар!
Жас күніміз бірге өткен.
Аяулы еді, ыстық еді, түу, неткен!
Рахия, Күлтай, Башар, Ізімгүл
Жап-жас болып қарайды ескі суреттен.
Сол бір жылы ыстық жазда, июньде
Түскен едік, басқа — сән де, киім де.
Аркадийдің фотосы ғой,
баяғы......

Көше — толқын, айналған қатты ағысқа,
Табылғандай таныс та, жат дауыс та.
Біреу түсіп келеді "Волгасынан"
Біреу мініп жатқанда автобусқа.
Көше — толқын, жатқандай Арыс тасып.
Біреу мығым, біреулер шалыс басып,
Жаңа ғана екі адам айрылысқан......

Қарашы!
Ақ пен көктің арасы,
Хақ пен көптің арасы,
Бар мен жоқтың арасы,
Аш пен тоқтың арасы,
Қасірет пен шапағаттың арасы,
Зұлымдық пен махаббаттың арасы,
Адалдық пен арамдықтың арасы,
Жақсылық пен жамандықтың арасы,
Өтірік пен шындықтардың арасы ......

— Досым!
Сен сезінесің бе?
Мұңайған кезім есімде:
Көңіл гүлін сарғайтып күз дегенің,
Әрі аударып қуаныш бізден өңін,
Жалғыздықтан жүрегім сыздағанда
Жұбаныш қып
Өзіңді іздеп едім.
Ал кейін: ұғынасың ба?
Шаттықтың шұғыласында......

— Жанарынан жау жүзі жасқанатын,
Қадамынан жақсылық басталатын,
Кірлетпейтін замандас жастар атын,
Қуантатын ата-ана — қос қанатын
Ұл болу үшін, әке, не істеу керек?
— Зер сал, балам, мынадай ұлағатқа.
Ұяны атпа! Арам ой ұялатпа!
Адамдарға күдіксіз сене біл де......