Мен, мен едім, мен едім,
Мен дегенім кім еді?..
Жаным бір жарық НҰР еді,
Жаратқан әмір еткесін,
Жарқ етіп ол да бір күні
Жатырға келіп.....

Қоңыр-қоңыр таулардың
Қолтығынан қой өріп,
Қоңыр үйдің ішінде
Қоңыр салқын ой өріп,
Маңырауық маңдайым
Ой дүретіп....

Жан менен тән өзгергенмен әр күйге,
Өмір-өлім тұтас ұғым, әрине.
ТІРІ БОЛУ ТІРЛІК КЕШУ.....

Қобыздың қылына қайғымды тұндырып,
Тағы да мұң шалдым.
Асандай азалы, Қорқыттай қазалы
cарқыты ем.....

Біздің қоғам борсыған ой, қотыр сөз,
Сіз де соған шырматылып отырсыз.
Мен осындай ойсыздықтан ұшынып
Өзімді-өзім өгей халге.....

Сап-сары күз соныменен келді ме,
Ағаштардан жапырақтар төгілді.
Несібесін жинап жатыр ел міне,
Ауыл маңы бұрынғыдан көңілді.
Жылы жаққа топ-топ болып түзеді бет
Жаз қызығын көрген біздің құстар да.
Алма ағашты күз желі.....

Сағынғанда көтеріп,
Құшарлана сүйеді.
Шапалағы шарт етіп,
Жағыма да тиеді.

Үндемеймін оған мен,
Үндемеуге.....

Азайып бара жатыр біздің бұлақ,
Көзіне қарағышпыз қыздың бірақ.
Көктем келсе, жолында жазға соқпай,
Өтіп бара жатады күз зымырап.

Күз кетеді, соңынан қыс келеді,
Қабақ шытып ызалы.....

Кінә қойма, жақсы дос, енді маған,
Мұнарланған даламнан кеңдік алам.
Биіктенем қарап ап тауларыма,
Жылау үшін өмірге келді ме адам?

Жоқ, келгем жоқ дүниеге жылау үшін,
Елімдікі бойдағы......

Сенікі ме, менікі ме сонау гүл,
Арман үшін жүрміз жазып алау жыр.
Жат біреуге бақыт болып туатын,
Әйелдерді еркелеткен жөн-ау бір.

Әйелді ылғи еркелеткен ер оңар,
Әйелдерсіз тірлігіміз......