Болашақтың әжесі немере қыздарына әңгіме айтып отыр.

- Осы күні жаяу жүру дегенді қойдыңдар. Бәріңде бір-бір ұшатын табақша. Баяғының қыздары жаяу жүруші еді. Жұмысқа бару үшін үйдің жанындағы аялдамаға дейін жаяу жүріп баратын. Ол соқа басы болса да жақсы ғой, жанында сөмкесі, қолында ұялы телефоны болады. Сол жүкпен сонда жаяу жүріп барады. Әне, сондай қиындықтарды да көріп жүргенбіз.

Ол кезде жаңбыр жауса, қыздар қуанып жататын, махаббат келді, махаббат келді, қолшатыр ұстап шығамыз деп. Ол уақытта жігіттер әдемі жігіт, әдемі емес жігіт деп бөлініп жатады. Қазір бәріңнің де жүзіңнен.....

Иә, әлгі бір әзілде айтылатыны сияқты, біз үнемі «бірнәрсе істеу керек еді» деген оймен жүреміз. Бірақ ештеңе де істегіміз келмейді. Өз өмірімізді онша ұната қоймаймыз, алайда өзімізге ұнайтын өмірге де қадам жасап көргіміз де келмейді. Тек армандауды ұнатамыз, ал арманға қарай ұмтылу ойда жоқ.
Оның себептерін білесің бе?
Осы күнге дейін біз үлкендерден тек «ақылды бол, елдің алдында ұятқа қалдырма, өз бетіңмен кетпе» деген сияқты сөздерді ғана естіп келдік. Енді мен саған ешкім айтпаған құпияны айтқым келеді. Армандарға бару жолындағы ең алғашқы қадамға ең бірінші кедергі келтірер нәрсе – ол “ЖҰРТ НЕ ДЕЙДІ?” деген пікір.
«Жұрт не дейді» деп ойлаудың басты себебі – өзің жұртты жамандағыш....

Кейбір ерлі-зайыптылар бір-бірінің арасында сезім қалмағанын, араларында салқындық пайда болғанын айтып жатады. Оның себептері де әртүрлі болуы мүмкін. Солардың бірі – бір-біріне «сені жақсы көремін» деп айтпау. Кейбір ер адамдар әйеліне сезімін білдіруді артық санайды, «ол дұрыс емес», «ондай жастан өтіп кеттік», «айтқанда не....