Не ботинки, не сапожки,
Но их тоже носят ножки.
В них мы бегаем зимой:
Утром — в школу, днем домой.
Валенки

Отгадай загадку: у кого за носом пятка?
Обувь

Сшили их из чёрной кожи,
В них теперь ходить мы можем.
И по слякотной дороге –
Не промокнут наши ноги.
Сапоги

Всегда шагаем мы вдвоём,
Похожие, как братья.
Мы за обедом - под столом,
А ночью - под кроватью.
Тапки, ботинки

На полянке зреют летом,
Можно их нарвать букетом,
Под листочком две сестрички,
Ароматных - ... .
Землянички

Он хотя и полосат,
Но, однако, ж не усат.
Хоть имеет хвостик свой,
Но короткий и сухой.
У него круглы бока,
Как у сдобы-колобка.
И с прадедовских времен
Он любимец всех сластен.
Кто же этот карапуз?
Как ты думаешь? … .
Арбуз

Его весной и летом
Мы видели одетым.
А осенью с бедняжки
Сорвали все рубашки.
Но зимние метели
В меха его одели.
Дерево

В садочке есть плод,
Он сладок, как мёд,
Румян, как калач,
Но не круглый, как мяч, -
Он под самой ножкой
Вытянут немножко.
Груша

Высокое, стройное, дерево это
Растёт до поры, а когда его спилят,
Оно путешествует гордо по свету,
Моря бороздя через штормы или штили.
Корабельная сосна

Жылдар талай сыйларын берген баптап,
Менде ұмытпай келемін мәңгі сақтап.
Күрес, табыс қаптаған қырық үш жылда

Мыңдар жылдың үстінен кеттім аттап.
Биыл да болды сансыз табыс мықты.
Космостық корабльдер көкке шықты....

Тәңірің сенің табынған
Бақыт пенен көк көйлек.
Жыртылар кезі кездессе.

Кетуің оңай өгей деп.
Ой салмаған бұл жолға
Аптығып жейтін нан салған.....

Бұл жеңісте барлық совет елі бар,
Бұл цифрда көп мыңдардың тері бар.
Орыс-қазақ, украин, болгар да,

Түн ұйқысын бөлді күзгі таңдарда.
Қызу істе бәрі дос боп табысты....

Қазақ едім, надан едім, тар едім,
Тендікке де, бостандыққа зар едім.
Компартия қанат бердің, әл бердің,
Тек кеуде де шыбыны бар жан едім.
Қырық жылымда талай астым қырқадан,
Өмір кештім көк дауылдай бұрқаған,
Күрестер мен жеңістерден өткіздің
Естіді әлем дауысымды ән шырқаған.
Завод қаптап, колхоз, совхоз гүлденді,
Қырық жыл бойы қазақ елі түрленді,
Даңқы кетті көтеріліп аспанға
Тап-тамаша бүкіл дүние білді енді.....

(Мұса Жәлел жайында)

Зар болып кең дүниемен тілдесуге,
Отырды ол соңғы түнек түрмесінде.
Біледі көп ұзамай үні өшерін,
Біледі табылмасын мүрдесі де.
Қу сүйек уыз тәні боршаланған,
Әлі жоқ қимылдауға шаршағаннан.
Дейді ол — тәнім тұтқын болғанымен,
Дұспан жоқ рухымды қоршап алған.
«Ұлы Отан, арқа тұттым ұраныңды,
Қолтықта арпалысқан ұланыңды!
Самалын туған жердің құй қаныма.
Тосайын ән-күйіңе құлағымды».
Сүйгендей оң көзінен ғашық жаны,
Шалқыды шабыттанған ақын жаны.....

Қызғалдақ күнге қарады
Жымың етті,
Құдіретті
Күн күлді,
Кім білді,
Бұл сырды!
Қызғалдақ жерде,
Күн көкте.
Жайды алақан
Не сұрады?
Неге сонша жалынды?
Дүние мәз,
Па, шіркін, жаз.
Күн жігіттей
Көзбен атты
Қызғалдақты.....

Есімде, менің есімде,
Жаздың сұлу кешінде,
Маңайымда жел ғана,
Құшағымда сен ғана...

Есімде менің бүгіндей,
Даланын қызыл гүліңдей,
Алған демің білінбей,
Қарай бердің күлімдей.....