Кіріспе
Қожа Ахмет Йассауи (1093 ж.ш., кейбір деректерде 1103, 1041, Сайрам (Исфиджаб) — 1166 ж. Түркістан (Иасы)) — түркі халықтарының, соның ішінде қазақ халқының, байырғы мәдениетінің тарихында айрықша орыны бар ұлы ақын, пәлсапашы.

Негігізгі бөлім
Қожа Ахмет Йассауи – түркістандық ғұлама, әулие. Қожа Ахмет Йассауидің арғы тегі қожалар әулеті. Әкесі – Исфиджабта даңққа бөленген әулие, Әзірет Әлінің ұрпағы Шейх Ибраһим. Анасы – Мұса шейхтың қызы Айша (Қарашаш ана). Мұса шейх те Исфиджабта әулиелігімен танылған. Кейбір деректерде Қожа Ахмет Йассауидың Ибраһим атты ұлы мен Гауhар Хошназ (Жауhар Шахназ) атты қызының болғандығы айтылады.Қожа Ахмет Йассауидың ұрпағы негізінен осы қызынан тарайды. 9 ғасырда Отырар, Исфиджаб, Баласағұн, Иасы, Сауран, Сығанақ Шаш, Сүткент, Жент, Кудур, Отлук, Өзкент, тағыда басқа Мауераннахр қалаларында ислам діні уағызшыларының белсенді әрекеттері саяси сипат алған болса, 10 ғасырдан бастап ислам ілімі жолындағы тәлім-тәрбиелік ордалар – медресе-теккелер түбегейлі орнығып, исламдық-руханияттық ахлақи (моральдық) ұстанымдар қалыптаса бастады. Қожа Ахмет Йассауи дүниеге келмей тұрып, Исфиджабта исламдық фикһ (құқық) мектебі ханафи мазһабының ондаған өкілдері өмір сүрді. Йассауи ілімі осы саяси-әлеуметтік, тарихи шарттарға байланысты қалыптасты. Қожа Ахмет Йассауи ұстаздарының көшбасшысы – Арыстан баб. Кашифи “Рашахат-ул айн-ил хайат” атты еңбегінде....

Қанатым қайта қағылып –
Шарпыған шетін от талай.
Алланың нұрын жамылып,
Барамын ұшып, тоқтамай.

Сүймей-ақ астың майлысын,
Кимей-ақ қымбат....

]Жүз рет құлап, жүз рет тұрдым,
Құлармын талай әлі мен.
Нан үшін талмай қызмет қылдым
Бала-шағаның қамымен.

Ұнамай ешбір жиын да маған,
Жақсымен келем.....

Қосылса дағы мың бояу,
Қара түс түгел жеңеді.
Көңілге түссе шын қаяу,
Басқаның бәрі өледі.

Қалмайды қызыл, жасыл да,
Қара түс бәрін....

Тереземнің ағарып ар жағы әлі
Бүгін тағы түсімде қар жауады...

Қармен бірге қалықтап, ұшып жүрем,
Ұшып жүріп, көп жайды түсіндірем.

Терезелер жанымды....

Асылдан қалған сарқындай,
Құмар боп қара құлыпқа,
Батпаққа тамған алтындай
Күн батып кетті бұлтқа.

Көруден жерді қажалған
Көздерін жұмып....

Келші, көктем-сіңілім,
Қайда кеттің қыдырып –
желп-желп етіп тұлымың,
бұлақ болып жүгіріп?!

Қоңыраудай сыңғырлап....

Қар жауып тұр құйылып, түйдектетіп,
Ағындатып, қалықтап, билеп кетіп.
Қар жауып тұр,
Қайнаған тіршіліктен
Қайта-қайта көзімді сүйреп кетіп...

Жақындаса жауратар жанын ашып,
Қар жауып тұр жарысып, жамырасып.
Ағаш қана серейіп....

Жығылды көзім –
нұр күткен,
Соқпағым мынау –
ілбіткен...
Құлады басым құлазыған кеудеме
тірліктен.

Суындым –
қаңтардың қара....

Жапырағың жайқалып,
шақырып ең, Алматы,
Ақындарға таусылмас тақырып ең, Алматы.
Арығыңда қалтылдап ағып бара жататын
Ат басындай алмаңнан татырып ең, Алматы...

Таза-ақ едің....