Қыс мезгілі келді,
Қысқы аяз енді.
Алғаш қарлар жауып,
Бізге сәлем берді......

Досым, саған сенесін сеніп өтем
Жолы бөтен демеймін, жөні бөтен.
Достық деген адамның көркі емес,
Достық деген адамның серігі екен.....

Жылылық шашқан күнімсің,
Шуағын шашқан балаңа.
Бір қуат алады өзіңнен
Сағат сайын сан бала.

Өзіңсің өсір тірегім,
Аман жүрші анашым.
Жарқырай берші жайнашы
Тілейді соны балаң шын.

Қыс тамаша келбеті
Табиғаттың бейнесі.
Ақ боран қатты аязы,
Салады түрлі суретті.....

Дос дегенің серігің,
Дос дегенің адалдық.
Бірге жүріп бірге өскен,
Достық деген шын пейіл.

Доссыз өмір сүргенің
Көйлеңкеңмен жүргенің.
Досың бір сәт қиналса,
Түсін оның жүрегін.

Кітап деген данышпан ой біліңдер,
Кітап ақыл сенімді дос сеніңдер.
Кітап ашқан - әрбір адам көздерін
Кітап оқы, боласың шын кемеңгер.....

Анашым күн нұрындай сәуле шашқан
Мейірімді жүрегімен баулап алғаш.
Кіп кішкене кезімде кірпік қақпай,
Түніменен әндетіп мені баққан.

Ана деген әлемнің күнімен тең
Күн болмаса әлемнің мәні неден?
Сол секілді анаңныңда орыны бөлек,
Ана асыл жүректің әнімен тең.

Бұл қай мезгіл?
Жаз ба, күз бе,
Қыс па, көктем бе?
Жоқ. Төрт мезгілдің орны аусып кеткен бе?
Кезек-кезек ауысады төртеуі
Біреуі кетеді, келесісі жеткенде.

Алақай-ау, балақай!
Қыс келді ғой, балақай!
Шаңғы теуіп ойнайық,
Аққала да жасайық.

Қатты борнан соғады,
Қарда қалмай жауады.
Егер олай болмаса,
Жерді тұман басады.

Туылдың да тоғызында ақпанның.
Хан Тәңіріне жан сырыңды ақтардың.
Сұлулығы, суықтығы ақ қардың.
Ұқсайды ғой күлкісіне баланың.....