Желтоқсан ол –
Боздаған жанның шық сыры,
Қасиет пен қасіреттің жұп жыры.
Қар орнына қаны.....

Көз ілсек түске енеді ауылымыз,
Әйтеуір басылмады жауынымыз.
Асығы алшысынан....

Шексіздікке шырмалған бір шерлі едім,
Сезімі елткен сағымға.
Ең аяулы әнім болдың сен менің,
Әлдилейін жанымда.

Әлди, әлди... алыстағы аңсарлы ән,
Көңіл сенсіз.....

Аңсар. Аңсар.
Шіркін Аңсар, бұл Аңсар –
Тас жүректі жарып шыққан бір Аңсар.
Туған жердің самалына тербелген.
Бұдыры жоқ,
Қылығы көп бұлаң тал.
Бұлаң талдың бұлқынғанда.....

Тәкәппәр таудың етегі туған өлкеміз...
(Таңсық қой таудың ұлына тулаған теңіз).
Түсімде мені қол бұлғап шақырады ылғи,
Толқынға қарап, толықсып тұрған ерке қыз.

Аңсайды жаным жабығып теңізді менің,
Айдында жүзген....

(Фариза Оңғарсыноваға)

Алқаракөкке жайып қанатын,
Сен едің келген ғайыптан ақын.
Жауһардай асыл жырыңды, апа,
Естіген алғаш Жайық болатын.

Жайық болатын шайырдың мұңы.
Оймақтай болды......