Айналдырып тауларды баспалдаққа,
Шақырардай сол әлем дос болмаққа.
Жүргеніммен жер басып......

Сайран кеткен коңілден,
Сауық кеткен,
Откіншілеу бір нөсер жауып кеткен.
Асқарымнан жүргенде.....

Аспанда – ай, жерде қыз...
Жайлауыма нұр жаққан.
Көкте өрген көп жұлдыз
Қалың қойдай қыз баққан.

Бозша бұлттар жүр тауда
Менің ала....

Аспан бүгiн ағыл-тегiл жылады,
Мөлдiр тамшы қара жерге төгiлiп.
Жанарымның моншақтары құлады,
Көңiлiмнiң қабырғасы....

Аспанды жау қамады,
Абақтыға ұқсайды...
Біреу тонын жамады –
Бүтін болып шықса игі.

Тұралатып, жан алар
Тұман басты....

Аспанымды бұлт торлап,
Құрыстырды денемді.
Көзімнен жас домалап,
Төктім сонда өлеңді.
Жырымды да....

Көрсетпейді ғашықтарды күлгін бақ,
Күлгін бақты құшақтағы Гүл қымбат...
Жеткен талай сері түннің түбіне
Жымыңдайды жұлдыз біткен қылмыңдап.

Отыздағы ойлы азамат, ал ақтал!
Орман кезіп нағып жүрсің....

Алпыс күн аспанға қарағанша,
Алты көште айдынға құла.

Аспаннан киіз жауса да,
Құлға ұлтарақ тимейді.

Аспанға қарай оқ атпа,
Өзіңнің түсер басыңа.

Жер – төсек,
Аспан – көрпе.

Бірі аспан десе,
Екіншісі арқан дейді.